Μία εβδομάδα μα.... τί εβδομάδα
Είπα κι εγώ σαν καλή Χριστιανή, να πάρω μία ταπεινή εβδομαδούλα άδεια να πάω να δω το Αγόρι που έχει πήξει στην μοναξιά του (τουλάχιστον σύμφωνα με όσα υποστηρίζει γιατί δεν αποκλείω κάθε βράδυ να παίρνει σβάρνα τα μπαράκια και να χαριεντίζεται με φιλικές γκαρσόνες) και ήρθαν τα πάνω.... κάτω!!!!
Τί ήταν αυτό το πράγμα να μην μπορώ να ησυχάσω.
Από που να ξεκινήσω, από το ότι τα σπασα χοντρά με τη sfriend μου στο νησί με αποτέλεσμα κατά πάσα πιθανότητα, κρίνοντας από τη γαιδουρινή υπομονή και εμμονή της, να μη ξαναμιλήσουμε ποτέ. Η μήπως να θυμηθώ ότι ενώ το Αγόρι δούλευε, εγώ αντί να κάνω διακοπές, μαγείρευα, σκούπίζαμ σιδέρωνα και γενικά ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ.
θα πω όμως και την πολύυυυυυυ μεγάλη αμαρτία μου γιατί κοντεύω να φανώ οσιομάρτυρας με όλα ταύτα. εις το ταξίδι του γυρισμού λοιπόν, κανόνισα (παρά την αντίθετη γνώμη της μοίρας που έκανε ότι μπορεί για να μου ανατρέψει τα σχέδια) συνάντηση με τον mr Strange. Η συνάντηση αποδείχτηκε εντελώς strange αφού ήλθε, είδε και απήλθε ανευ ουσιαστικής κουβέντας. Βέβαια η ενημέρωση που του έδωσα για το Αγόρι ενδεχομένως να τον απνθάρρυνε, αλλά όφειλα μέσα στον λάκο της ακολάσιας που βρίσκομαι, να κάνω και κάτι σωστό.
Το μόνο ευχάριστο είναι ότι μετά την αναχώρηση του, κάλεσε εις διπλούν για να ενημερωθεί για το αν έφυγα, αν έφτασα κ.τ.λ.
p.s.1 Best moment: όταν μου έδειξε την φωτο από την ταυτότητα του και συνειδητοποίησα πως όταν την έβγαλε εγώ δεν είχα γεννηθεί ! (Αουτσ!)
p.s.2 Worst moment: εγώ, με το καναρινί μπουρνούζι να ουρλιάζω στο κινητό μου με την ex friend στο νησί. Στη συνέχεια η κρίση σχεδόν άσθματος που με έπιασε, το κλάμα που δε σταματούσε και τέλος τα κατακόκκινα μάτια μου! Αααχ
Ποτέ δεν περίμενα ότι θα το πω αυτό αλλά....
Ευτυχώς γύρισα στη δουλειά!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου