Αν και δεν περίμενα πως θα ήταν τόσα πολλά... ή ίσως πως θα είχα τόσα πολλά να πω για αυτά, το post "άπαιχτα φιλια", γίνεται σίριαλ, και αποκτά και part 2!.Κατά βάθος νομίζω πως χαίρομαι διότι ακόμα και ανάμεσα στα φιλιά που ξεχωρίζω... υπάρχουν κάποια που.. ξεχωρίζουν και για αυτό τούτο το ποστάκι τους είναι special αφιερωμένο.
Το φιλί που δεν δόθηκε
And the winner is... προφάνέστατα ο Mr. Strange, στον οποίο αναφέρομαι εκτενέστατα σε προηγούμενο σεντόνι -ποστ. Μπορεί ποτέ να μη βρεθήκαμε σε απόσταση... φιλιού, αλλά όλες οι κινήσεις, όλα τα νεύματα, όλα τα βλέμματα, όλες οι σκέψεις, όλες οι -κρυφές- λέξεις το υποδείκνυαν ως αναγκαίο. Το καλό ή κακό, ή τέλος πάντων το μόναδικό αυτου του μη-φιλιού, είναι ότι έχει ΜΙΑ συγκεκριμένη στιγμή που πρέπει να (μη) δοθεί. Πες το και...ημερομηνία λήξης. Δηλαδή ρε παιδί μου αν δεν το δώσεις Εκείνη την ώρα που τρέμει το σώμα σου, δεν θα έχει ποτέ ξανά την ίδια (μη) γεύση.
Τα ανεκπλήρωτα φιλιά κουβαλούν μέσα τους πολύ μεγάλη δύναμη και για αυτό μπορούν να σε τυραννήσουν αφάνταστα. Ίσως αν δινόντουσαν να εξαφανιζόταν ταυτόχρονα και όλη η μαγεία που κρύβουν και μόνο στη σκέψη τους. Για τον λόγο αυτό και μόνο ορισμένα φιλιά, ίσως είναι καλύτερο να μην ανταλλάσονται ποτέ. Με αυτόν τον τρόπο, όσοι τα προσδοκούν, γίνονται καλύτεροι και "αξιότεροι" καθώς η αναμονή από μόνη της ενός σπουδαίου φιλιού μπορεί κυριολεκτικά να... μεταμορφώσει ανθρώπους. Α... νομίζω πως τα ανεκπλήρωτα φιλιά θα αποτελούσαν εξαιρετικό λόγο πρόποσης (και κυρίως πόσης)....
Το...ατέλειωτο φιλί
Ατέλειωτο επειδή "ξεκίνησε" πριν από έξι χρόνια και δεν λέει να σταματήσει. Με γεύση γλυκιά, τρυφερή, αλμυρή, ενίοτε γλυκόπικρη είνάι πάνω από όλα ένα φιλί με γεύση Αγάπης. Guess what? Δόθηκε καλοκαίρι. Guess What? Δόθηκε στην κατασκήνωση (Μήπως έχω αργήσει να γίνομαι προβλέψιμη;). Μόλις είδα το Αγόρι, έπεσα ξερή, με το συμπάθειο. Αμέσως κίνησα της απαραίτητες διαδικασίες (σημ: έκτακτο παράρτημα: Το σπουργίτι γουστάρει το Αγόρι) και σε σύντομο χρονικό διάστημα, καθίσαμε δίπλα δίπλα...κάτω από έναν πλάτανο και ανταλλάξαμε το πρώτο μας φιλί. Η ιδιαιτερότητά του είναι ότι μας οδήγησε σε μία μοναδική σχέση. Με τα πάνω και τα κάτω της και τους καβγάδες της και τις γκρίνιες της και τα στραβά της. Με το γέλιο της, το ενδιαφέρον της, το νοιάξιμο της και της επίγνωσης ότι είσαι ο "άνθρωπος" κάποιου άλλου. Πόσους δρόμους μπορεί να σου ανοίξει ένα φιλι; Αμέτρητους... Πού μπορεί να σε οδηγήσει ένα φιλί; Πάντού...
3 σχόλια:
Γιατί τόση ερημιά? Καλώς σας βρηκα! Καλοί οι Mr Strange προς διεύρυνση των οριζόντων (καλό το ότι δε πολυεπενδύετε).. καλά καί τα Αγόρια.. μη κωλλάτε όλα χρειάζονται.. Άντε καί αετός.:)
@koulpa
Καλώς ορίσατε λοιπόν...
Η ερημιά οφείλεται μάλλον στο νεοσύστατο του blog και στον περιορισμένο χρόνο μου που δεν μου επέτρεπε να ασχοληθώ συστηματικά μαζί του.Mea..culpa.
Σωστές οι παρατηρήσεις και ευπρόσδεκτη κάθε ευχή :)
Tο καλό με αυτό το χώρο είναι ότι είναι ΔΙΚΟΣ ΣΑΣ! Κάνετε ότι θέλετε όποτε θέλετε καί δε χρειάζεται να απολογίστε (παρά μόνο για πλάκα λογοπέζονατας πχ με το όνομά μου:)). Περιμένουμε νέα σας όποτε έχετε όρεξη καθ'ότι εδώ συναναστρεφόμεθα, ψυχαναλιόμεθα, ψυχαγογούμεθα αλλά η ζωή (όχι αυτή που είναι ωραία αλλά τα έχει με αλλον) είναι (καί) αλλού.:)
Δημοσίευση σχολίου