Αλλαγές

Είναι γεγονός λοιπόν.

Το καινούριο γραφειάκι μας δεν αποδεικνύεται ιδιαίτερα γούρικο.

Όπως δείχνουν τα πράγματα σύντομα θα πρέπει να μαζέψω τα ελάχιστα υπάρχοντά μου σε ένα χαρτόκουτο και να αναζητήσω νέα εργασιακή στέγη.

Ακούγεται (και είναι) πολύ πολύ δυσάρεστο. Οι αλλαγές μου αρέσουν και με ανανεώνουν αλλά η όλη διαδικασία της αναζήτησης νέας εργασίας με φοβίζει πάρα μα πάρα πολύ.

Προσπαθώ να το συνειδητοποιήσω αργά αργά και να μην επιτρέψω στον εαυτό μου να χάσει τον έλεγχο.

Δυστυχώς ο κλάδος εργασίας μου είναι εξαιρετικά κλειστός, οι δυνατότητες που ανοίγονται ελάχιστες και οι θέσεις εργασίας πιασμένες (από ημέτερους) ή προορισμένες για ημέτερους.

Οπότε, αν ήμουν βαθύτατα απαισιόδοξη θα μπορούσα να κάνω λόγο για ένα εξαιρετικά ζοφερό μέλλον το οποίο ανοίγεται μπροστά μου και απειλεί να με συντρίψει.

Από την άλλη μεριά όμως, η αλήθεια είναι πως δεν ήμουν ποτέ ιδιαίτερα ικανοποιημένη από το συγκεκριμένο εργασιακό χώρο. Δεν μου ανοίγονταν δυνατότητες, δεν ύπήρχαν κίνητρα, οι απαιτήσεις ήταν ελάχιστες και γενικότερα επικρατούσε μία κουραστική νωχελικότητα. Ηθελα να φύγω να ψάξω για κάτι καλύτερο αλλά ίσως σε ένα βαθμό να είχα επαναπαυτεί.Οπότε, καταβάλλω προσπάθειες για να αντιμετωπίσω όλη αυτή την κατάσταση ως μία (καλά) κρυμένη πρόκληση με στόχο να αναδείξει τις βαθύτερες ψυχικές δυνάμεις μου και στο τέλος να με αποζημιώσει με την dream job!

Άλλωστε, ποιός μπορεί να μελαγχολήσει με τέτοιο ήλιο;

facts

Α΄φάση

Κυριακή απόγευμα.

Χτυπάει το κινητό τηλέφωνο.

-"Ναι;"

-(αντρική σούπερ μπάσα φωνή) Γεια σου.

-(γυναικεία ελαφρώς απορημένη φωνή) Γεια σου

-(πιο παθιάρικα τώρα)Τί κάνεις;

-...καλά

-Πώς περάσατε χθες;

-...μια χαρά...μα ποιός είστε;

-Ελα βρε (άγνωστο γυναικείο όνομα). ο Θοδωρής είμαι

-(αχα!) Λάθος κάνατε

-Αχ συγνώμη..

-Γεια σας.

τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ

Β' φάση

Λεπτα αργότερα χτυπάει το τηλέφωνο ο ίδιος αριθμός

-(ελαφρύς αναστεναγμός) ναι?

-(ίδια σιροπιασμένη φωνή) Έλα (άγνωστο γυναικείο όνομα). ο Θοδωρής είμαι

-(αύτό κι αν το εμπεδώσαμε). Αχ...πάλι λάθος πήρατε

-(ελαφρύ σάστισμα).χμ...κάλεσα το 6977(νούμερα, νούμερα, νούμερα)

-(αχά!) όχι λάθος νούμερο πήρατε...ξανά.

-(ελαφριά απογοήτευση) μάλιστα. συγνώμη

-γειά σας

τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ

Γ' (κυριολεκτικά) φάση

Λεπτα αργότερα

Μπιμπ Μπιμ

μήνυμα:

ΧΙΛΙΑ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΠΡΙΝ. ΕΙΧΑΤΕ ΔΙΚΙΟ ΠΑΤΟΥΣΑ ΛΑΘΟΣ ΠΛΗΚΤΡΟ (σώωωωωπα).ΠΑΝΤΩΣ ΕΧΕΤΕ ΠΟΛΥ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΘΗΛΗΚΗ ΦΩΝΗ (έλα μου???). ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΦΩΝΗ!(ναι το εμπεδώσαμε και την πρώτη φορά). ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΒΡΑΔΥ. ( η ευγένεια σε μάρανε).

τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ

Tzon -Tzon Vesrsus Ken

Στην αρχή, είσαι μικρό κοριτσάκι. παίζεις με τη Βarbie σου και ανταλλάσσεις αλληλογραφίες με τις φιλενάδες σου. Τα αγόρια δεν υπάρχουν στον κόσμο σου.

Σιγά σιγά ανακαλύπτεις τον Tzon -Tzon και τον Ken οι οποίοι είναι φίλοι της Barbie σου και στη συνέχεια ο ένας από αυτούς (ενίοτε και εναλλάξ αν είσαι πολύ προχώ για την ηλικία σου) τα φτιάχνει με την κούκλα σου και γίνονται ζευγάρι.

Κάπου εκεί ανακαλύπτεις τον Στέφανο στο νηπιαγωγείο ή τον Γιωργάκη στο απέναντι θρανίο. Δέχεσαι να παίζεις κυνηγητό μαζί του, άντε και στρατιωτάκια που και που αρκεί κι αυτός να τα φτιάξει μαζί σου. Όταν σε ρωτάει τί εννοείς, του δείχνεις απλώς το χαμόγελο της κούκλας σου και τον ντυμένο στη τρίχα Τζον Τζον να βγάζουν βόλτα το σκυλάκι τους. Ε! δεν θέλει παραπάνω εξηγήσεις.

Τα χρόνια περνούν και μετά το Γιωργάκη έρχεται ο Γιώργος/ Μανώλης/ Κώστας/ Μπάμπης/Βαγγέλης/κ.τ.λ.) και γίνεται το ζευγάρι σου.

Τέρμα τα στρατιωτάκια και (κυρίως) το κυνηγητό. Στο παιχνίδι τώρα πια μπαίνουν τα φιλιά, οι αγκαλιές και τα όνειρα για βόλτες με σκυλάκι.

Είσαι ευτυχισμένη γιατί βρήκες τον Τζον Τζον σου.Μπορεί να μην έχει μόνιμα καρφιτσωμένο επάνω του το χαμόγελο, μπορεί η γκαρνταρόμπα του να μην απαρτίζεται από χιλιάδες συνολάκια και αξεσουάρ αλλά είναι ο Τζον Τζον σου.

Και κάπου εκεί εμφανίζεται ο Κεν..Είναι νέο μοντέλο, με καινούρια αξεσουάρ, και μοδάτη γκαρνταρόμπα.Άσε που μπορεί να έχει ήδη και δικό του σκυλάκι. Η Barbie για πρώτη φορά στη ζωή της μπαίνει σε δίλλημα (το: γαλάζιο πουκάμισο ή την ανοιχτή μπορντώ μπλούζα δεν μετράει).

Τον Τζον Τζον τον ξέρει χρόνια/μήνες. Είναι καλός, την αγαπάει, την έχει πάει (ενίοτε) και στην οικογένειά του και θυμάται πάντα τα γενέθλιά της. Αλλά είναι παλιό μοντέλο, έχει αλλεργία στα σκυλιά, αδυναμία στο ποδόσφαιρο και ούτε καν πρόσεξε το νέο της φόρεμα.

Από την άλλη ο Κεν μόλις βγήκε στις βιτρίνες. Το περιτύλιγμα γυαλίζει και φωνάζει: Σκίσε με, σκίσε με.

Τί κάνει η Barbie?

Xμ... μάλλον δεν ήταν το κατάλληλο ποστ ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, αλλά πρόσφατα καταρρίφθηκε από μία καλή μου φίλη ο all time classic μύθος μου της Barbie που καταλήγει πάντα με τον John John.

H αλήθεια είναι πως πάντα θα εμφανίζεται κάποιος Ken στη ζωή μιας γυναίκας. Η αλήθεια μάλιστα είναι πως κάποιες φορές, ο Κεν μπορεί να είναι και καλύτερος από τον John John και τελικά αυτός να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του μαζί της.

Η επιλογή και το ζύγισμα είναι στο χέρι της κάθε Barbie.Μακάρι να παίρνει πάντα τις καλύτερες αποφάσεις.

Εγώ όμως πάντα θα φωνάζω: Respect στον John John. Ο πρώτος άντρας που σε αγάπησε πραγματικά μπορεί να άλλαξε μέσα στο χρόνο, αλλά η αγάπη δεν αλλάζει ποτέ...

Μετακομίζω...

όχι δε χωρίζω (προς το παρόν τουλάχιστον γιατί το μέλλον δε διαγράφεται ιδιαίτερα ρόδινο), αλλά γιατί το γραφειάκι μας φαίνεται πως δεν μαε χωράει όλους πια και πλέον επισήμως θα εργάζομαι σε έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης, δίπλα ακριβώς από τα μεγάλα πολυκαταστήματα ρούχων. (Εκ πρώτης άποψως φάινεται άσχετη η παρατήρηση, αλλά προβλέπεται να έχει μεγάλο αντίκτυπο στα οικονομικά μου).

Η μετακόμιση ήταν και ο λόγος της μακράς απουσίας μου από τα διαδικτυακά δρώμενά, οπότε έχω πολλές αποστάσεις να καλύψω.Αυτές τις ημέρες πάντως, μετά από έντονη συναναστροφή με αγαπημένες μου φίλες και το έτερον τους ήμισυ, κατάφερα να καταρρίψω έναν μύθο που είχε εγκατασταθεί στο μυαλό μου από τα παιδικά μου χρόνια.

Love issue

Η αγάπη μετριέται με τις θυσίες που κάνεις γι΄αυτήν.

New Year New Year!

Πρώτο ποστ για το 2008!

Είναι απίστευτο το μέγεθος της χαράς που με γεμίζει κάθε καινούρια αρχή. Κάθε Δευτέρα, κάθε πρώτη του μήνα, αποτελεί σχεδόν αφορμή για εορτασμό!

Ο πιεσμένος χρόνος δεν μου επέτρεψε να κάνω -γραπτώς- έναν απολογισμό της προηγούμενης χρονιάς. Αυτό όμως δεν με στεναχωρεί καθόλου. Μάλιστα δεν ξέρω αν υποσυνείδητα ήταν κάτι που το επιδίωξα κιόλας, αφού το 2007 δεν ήταν ένας καλός χρόνος και σίγουρα η καταγραφή ορίσμένων γεγονότων μόνο χαρά δεν θα με γέμιζε.

Η ουσία για εμένα όμως βρίσκεται αλλού.

Όσα συνέβησαν έχουν καταγραφεί μέσα μου. Όσα πέρασα, είδα, άκουσα, έμαθα και κατανόησα, έχουν γίνει πλέον κομμάτι μου. Και αυτό που επιθυμώ είναι να με συνοδεύουν όλα αυτά στην νέα χρονιά και στην νέα αρχή. Ίσως το λάθος ήταν πως τόσα χρόνια προσπαθούσα κάθε νέα μου αρχή να συνοδεύεται με παράλληλη διαγραφή του παρελθόντος.

Όχι φέτος.

Φέτος η νέα μου αρχή, θα συνοδεύεται από όσα έχω ζήσει. Και θα επιτρέψω σε όλα αυτά να με οδηγήσουν στο αύριο.

Μήπως έχω αρχίσει να ωριμάζω?

Επιτέλους!

Καλή χρονιά σε όλους!

Είναι δικό μας κορίτσι...

Μάλιστα...Έτσι πορεύομαι αυτόν τον καιρό. Έτσι πορεύομαι αυτόν τον καιρό;. "Αν πορευτείς έτσι, θα φτάσεις σίγουρα", λένε. Μα αν φτάσεις κάπου κάνοντας τη διαδρομή με κλειστά μάτια, πώς μπορείς να ξέρεις αν ήθελες να φτάσεις εκεί ή αν ήταν ωραία στο δρόμο; Πώς μπορείς να ξέρεις τί ανθρώπους θα συναντούσες, τί θα μάθαινες, τί εμπειρίες θα κουβαλούσες;

Αμίλητη, σε μία καρέκλα, να κοιτάς την πλάτη του και να ακούς τη φωνή του στο τηλέφωνο να λέει "είναι δικό μας κορίτσι". Μου ήρθε να σηκωθώ για να κοιτάξω τριγύρω στο γραφείο να δω που ήταν τελικά αυτό το κορίτσι που ήταν δικό τους. Σουρεαλιστικές καταστάσεις δηλαδή.

Ας είναι... γνωρίζοντας τη δική μου τύχη στα επαγγελματικά ζητήματα, είμαι σίγουρη ότι αυτή η διαδρομή δεν είναι η δική μου..

P.s. Και για όσους δεν κατάλαβαν, η φωτό απεικονίζει ένα βύσμα

P.s.2 Αύριο τέτοια ώρα θα βρίσκομαι μπροστά στο τζάκι ενός καταπληκτικού δωματίου που βρίσκεται σε ένα τεράστιο ξενοδοχείο που βρίσκεται σε ένα χιονισμένο βουνό που βρίσκεται μακριά μακριά.Και θα είμαι το κορίτσι ενός Αγοριού. Αυτά.

P.s.3 (και τελευταίο τ΄ορκίζομαι)

Χρόνια Πολλά!