Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2008

facts


Α΄φάση

Κυριακή απόγευμα.

Χτυπάει το κινητό τηλέφωνο.

-"Ναι;"

-(αντρική σούπερ μπάσα φωνή) Γεια σου.

-(γυναικεία ελαφρώς απορημένη φωνή) Γεια σου

-(πιο παθιάρικα τώρα)Τί κάνεις;

-...καλά

-Πώς περάσατε χθες;

-...μια χαρά...μα ποιός είστε;

-Ελα βρε (άγνωστο γυναικείο όνομα). ο Θοδωρής είμαι

-(αχα!) Λάθος κάνατε

-Αχ συγνώμη..

-Γεια σας.

τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ


Β' φάση

Λεπτα αργότερα χτυπάει το τηλέφωνο ο ίδιος αριθμός

-(ελαφρύς αναστεναγμός) ναι?

-(ίδια σιροπιασμένη φωνή) Έλα (άγνωστο γυναικείο όνομα). ο Θοδωρής είμαι

-(αύτό κι αν το εμπεδώσαμε). Αχ...πάλι λάθος πήρατε

-(ελαφρύ σάστισμα).χμ...κάλεσα το 6977(νούμερα, νούμερα, νούμερα)

-(αχά!) όχι λάθος νούμερο πήρατε...ξανά.

-(ελαφριά απογοήτευση) μάλιστα. συγνώμη

-γειά σας

τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ


Γ' (κυριολεκτικά) φάση

Λεπτα αργότερα

Μπιμπ Μπιμ

μήνυμα:

ΧΙΛΙΑ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΠΡΙΝ. ΕΙΧΑΤΕ ΔΙΚΙΟ ΠΑΤΟΥΣΑ ΛΑΘΟΣ ΠΛΗΚΤΡΟ (σώωωωωπα).ΠΑΝΤΩΣ ΕΧΕΤΕ ΠΟΛΥ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΘΗΛΗΚΗ ΦΩΝΗ (έλα μου???). ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΦΩΝΗ!(ναι το εμπεδώσαμε και την πρώτη φορά). ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΒΡΑΔΥ. ( η ευγένεια σε μάρανε).

τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2008

Tzon -Tzon Vesrsus Ken



Στην αρχή, είσαι μικρό κοριτσάκι. παίζεις με τη Βarbie σου και ανταλλάσσεις αλληλογραφίες με τις φιλενάδες σου. Τα αγόρια δεν υπάρχουν στον κόσμο σου.

Σιγά σιγά ανακαλύπτεις τον Tzon -Tzon και τον Ken οι οποίοι είναι φίλοι της Barbie σου και στη συνέχεια ο ένας από αυτούς (ενίοτε και εναλλάξ αν είσαι πολύ προχώ για την ηλικία σου) τα φτιάχνει με την κούκλα σου και γίνονται ζευγάρι.

Κάπου εκεί ανακαλύπτεις τον Στέφανο στο νηπιαγωγείο ή τον Γιωργάκη στο απέναντι θρανίο. Δέχεσαι να παίζεις κυνηγητό μαζί του, άντε και στρατιωτάκια που και που αρκεί κι αυτός να τα φτιάξει μαζί σου. Όταν σε ρωτάει τί εννοείς, του δείχνεις απλώς το χαμόγελο της κούκλας σου και τον ντυμένο στη τρίχα Τζον Τζον να βγάζουν βόλτα το σκυλάκι τους. Ε! δεν θέλει παραπάνω εξηγήσεις.

Τα χρόνια περνούν και μετά το Γιωργάκη έρχεται ο Γιώργος/ Μανώλης/ Κώστας/ Μπάμπης/Βαγγέλης/κ.τ.λ.) και γίνεται το ζευγάρι σου.

Τέρμα τα στρατιωτάκια και (κυρίως) το κυνηγητό. Στο παιχνίδι τώρα πια μπαίνουν τα φιλιά, οι αγκαλιές και τα όνειρα για βόλτες με σκυλάκι.




Είσαι ευτυχισμένη γιατί βρήκες τον Τζον Τζον σου.Μπορεί να μην έχει μόνιμα καρφιτσωμένο επάνω του το χαμόγελο, μπορεί η γκαρνταρόμπα του να μην απαρτίζεται από χιλιάδες συνολάκια και αξεσουάρ αλλά είναι ο Τζον Τζον σου.

Και κάπου εκεί εμφανίζεται ο Κεν..Είναι νέο μοντέλο, με καινούρια αξεσουάρ, και μοδάτη γκαρνταρόμπα.Άσε που μπορεί να έχει ήδη και δικό του σκυλάκι. Η Barbie για πρώτη φορά στη ζωή της μπαίνει σε δίλλημα (το: γαλάζιο πουκάμισο ή την ανοιχτή μπορντώ μπλούζα δεν μετράει).


Τον Τζον Τζον τον ξέρει χρόνια/μήνες. Είναι καλός, την αγαπάει, την έχει πάει (ενίοτε) και στην οικογένειά του και θυμάται πάντα τα γενέθλιά της. Αλλά είναι παλιό μοντέλο, έχει αλλεργία στα σκυλιά, αδυναμία στο ποδόσφαιρο και ούτε καν πρόσεξε το νέο της φόρεμα.
Από την άλλη ο Κεν μόλις βγήκε στις βιτρίνες. Το περιτύλιγμα γυαλίζει και φωνάζει: Σκίσε με, σκίσε με.



Τί κάνει η Barbie?





Xμ... μάλλον δεν ήταν το κατάλληλο ποστ ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, αλλά πρόσφατα καταρρίφθηκε από μία καλή μου φίλη ο all time classic μύθος μου της Barbie που καταλήγει πάντα με τον John John.

H αλήθεια είναι πως πάντα θα εμφανίζεται κάποιος Ken στη ζωή μιας γυναίκας. Η αλήθεια μάλιστα είναι πως κάποιες φορές, ο Κεν μπορεί να είναι και καλύτερος από τον John John και τελικά αυτός να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του μαζί της.

Η επιλογή και το ζύγισμα είναι στο χέρι της κάθε Barbie.Μακάρι να παίρνει πάντα τις καλύτερες αποφάσεις.


Εγώ όμως πάντα θα φωνάζω: Respect στον John John. Ο πρώτος άντρας που σε αγάπησε πραγματικά μπορεί να άλλαξε μέσα στο χρόνο, αλλά η αγάπη δεν αλλάζει ποτέ...


















Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2008

Μετακομίζω...




όχι δε χωρίζω (προς το παρόν τουλάχιστον γιατί το μέλλον δε διαγράφεται ιδιαίτερα ρόδινο), αλλά γιατί το γραφειάκι μας φαίνεται πως δεν μαε χωράει όλους πια και πλέον επισήμως θα εργάζομαι σε έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης, δίπλα ακριβώς από τα μεγάλα πολυκαταστήματα ρούχων. (Εκ πρώτης άποψως φάινεται άσχετη η παρατήρηση, αλλά προβλέπεται να έχει μεγάλο αντίκτυπο στα οικονομικά μου).

Η μετακόμιση ήταν και ο λόγος της μακράς απουσίας μου από τα διαδικτυακά δρώμενά, οπότε έχω πολλές αποστάσεις να καλύψω.Αυτές τις ημέρες πάντως, μετά από έντονη συναναστροφή με αγαπημένες μου φίλες και το έτερον τους ήμισυ, κατάφερα να καταρρίψω έναν μύθο που είχε εγκατασταθεί στο μυαλό μου από τα παιδικά μου χρόνια.