Τρίτη 26 Ιουνίου 2007

Ήμασταν δυο, ήμασταν τρεις, ήμασταν...

Ή αλλιώς... κάνε το καλό και ρίξτο στο γυαλό!
Όλα ξεκίνησαν όταν το Αγόρι κι εγώ μετά από ατέλειωτες ώρες στο τηλέφωνο, καταλήξαμε στις ημερομηνίες ταξιδίου και συνάντησής μας. Επειδή η ημερομηνία αυτή είναι τελικά πιο κοντά από ότι φανταζόμουν κι επειδή όλα τα σύνεργα του μπάνιου μου, δηλαδή σέξι μαγιώ, μπουρνοζοπετσέτα γνωστής φίρμας, αέρινο μαρκάτο φόρεμα (δηλαδή πιο συγκεκριμένα, κουβαδάκια, παλιά μπλουζάκια, και τσάντες δώρο από εταιρίες καλλυνιτκών) βρίσκονται εις το πατρικό εξοχικό, έλαβα την απόφαση (κατόπιν ανωρίμου σκέψεως). να μεταβώ και να τα πάρω. Όλα καλά ως εδώ. Το ΄θεματάκι μου ξεκίνησε όταν σκέφτηκα (ναι ναι, ανώριμα ως άνω) να μην πάω και να γυρίσω ολομόμναχη αλλά να πάρω και καμία φίλη, να γίνει λίγο πιο ευψάριστο το ταξίδι.
Αποτέλεσμα:
Μαζί μου θα έρθουν ΤΡΙΑ ακόμη άτομα, δύο φίλες ( μία εκ των οποιών και συνάδελφος) και μία παλή συνάδελφος (την οποία προσκάλεσε με πρωτοβουλία της η ως άνω φίλη και συνάδελφος η οποία κινδυνεύει να χάσει ένα από τα δύο χαρακτηριστικά της !).
Τέλος πάντως το...τρελλό πανηγύρι ξεκινάει αύριο μετά τη δουλειά, όταν θα παμε all together και (ω τι τρέλλα) θα γυρίσουμε μεθαύριο πρωί α΄φοί θα σηκωθούμε 8.οο το πρωί για μπάνιο!

Χεεεεεελπ!

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2007

Διακοπές; Ναι αλλά πως...


Διακοπεςςςςςςςςςς!!! Μου φωνάζει το μεγαλύτερο μέρος του εγκεφάλου μου και ταυτόχρονα αρνείται να εκτελέσε οποιαδήποτε άλλη εργάσία. Και εγώ απαντώ: Ναι. Διακοπές. Αλλά πως; Γιατί κάθε μέρα αλλάζουν τα σενάρια για τις μέρες άδειας. Στο γραφείο έχω αλλάξει τουλάχιστον 4 φορές τις ημερομήνίες και ήδη έχουν αρχίσει να εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο να μην μου δώσουν και άδεια με τόση ταλαιπωρία.
Το Αγόρι με πήρε σήμερα στις 8.30 το πρωί να μου πει ότι πάλι άλλαξε η δική του ημερομηνία!.Τα εισιτήρια που πριν από μία εβδομάδα είχε βρει σε ελάχιστη τιμή τώρα κοστίζουν αφάνταστα και ακόμη δεν έχω καταλήξει που θα πάμε!
p.s. Θέλω να κάνω και μία στάση στο ενδιάμεσο για να δω τον Mr Strange.

p.s. 2 Την ώρα που τα γράφω όλα αυτά το μεγαλύτερο κομάτι του εγκεφάλου μου απαντάει."Ναι καλά...Θα τα καταφέρεις όλα".

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2007

o Mr Strange


Σιγά τώρα που θα μου πείτε ότι δεν υπήρξε και στη δική σας ζωή κάποιος Mr. Strange ο οποίος έκανε μία γκεστ εμφάνιση στην καθημερινότητα σας και την έφερε πάνω - κάτω. Συνήθως αυτοί οι τύποι (ναι ναι πρόκειται για γνωστή συνομοταξία) εμφανίζονται από το πουθενά και σε επηρεάζουν χωρίς να το καταλάβουν καν. Μπορεί να μην σου μιλήσουν ποτέ, μπορεί να μη ξέρουν καν ότι΄υπαρχεις ή να μη θυμούντια το όνομα σου, αλλά άθέλά τους, μπορεί να σου αλλάξουν τη ζωή.

Ο δικός μου Mr Strange έκανε την εμφάνιση του στα μέσα Μαίου κάτώ από τις πλέον ιδανικές συνθήκες. Σε ταξίδι εργασίας, μακριά από την καθημερινότητα και τις ετικέτες. Χωρίς να του δώσω ιδιαίτερη προσοχή, έκανα απλά και μόνο τη δουλειά μου.Δεν είναι όμορφος... δεν είναι γυμνασμένος, δεν είναι νέος (και αν με διαβάζει σίγουρα δεν είνια ευχαριστημένος) αλλά εξαρχής κάτι με τράβηξε σε αυτόν. Ισως το ότι μου αρέσει η δουλειά του, ο λόγος του, οι γνώσεις του...
Όταν κάποια στιγμή με ακούπμησε, ήταν σαν να με είχε χτυπήσει ηλεκτρικό ρεύμα. Ταράχθηκε όλο μου το είναι.Με συνεπήρε. Φυσικά τέτοιες επαφές (εκτός αν μιλάμε για ατομα άνευ ηθικώναρχών και γενικότερα άνευ αρχών) δεν μπορούν να έχουν συνέχεια...
Μετά από το ταξίδι η μόνη σκέψη ήταν πώς και αν θα ξαναμιλήσουμε.
Δε ξέρω και δε νομίζω πως θα μεταλλαχθεί σε κάτι πιο ουσιαστικό αυτή η επαφή αλλά νιώθω πως τώρα πια αυτός ο άνθρωπος που τόσο ξαφνικά και χωρίς να μπορώ να καταλάβω το γιατί με αναστάτωσε τόσο πολύ θα έινια ένα περίεργο κομάτι της ζωής μου. Θα μου θυμίζει πως υπάρχουν άνθρωποι εξαιρετικοί, οι οποίοι μπορούν να σε εμπνεύσουν ακόμη κια να γίνεις αετός...

Σπουργίτι ή αετός;

Ιδού το ερώτημα...Βέβαια από το όνομα του blog αφήνω να εννοηθεί η δική μου απάντηση. Αλλά η αλήθεια είναι πως έχω ταυτιστεί και με τους δύο αυτούς συμπαθέστατους εκπροσώπους της πανίδας μας. υπήρξαν φορές που πέταξα πιο ψηλά και από αετό και έκανα και είδα πράγματα που θα μείνουν για πάντα χαραγμένα. Υπήρξαν και φορές που κλείστηκα τόσο πολύ στον εαυτό μου, που τρόμαξα τόσο πολύ που μόνο ένα φτωχό σπουργιτάκι θα μπορούσε να με νιώσει.
Τώρα γιατί διάλεξα το σπουργίτι και όχι τον αετό; Γιατί τώρα περνάω τρελή φάση σπουργιτιού. Και γιατί έτσι με αποκάλεσε ο Mr.Strange τυχαία μία φορά που ΄τον πήρα τηλέφωνο. Ας είναι....
Σπουργιτάκι λοιπόν που προσπαθεί να ΄μάθει πώς πετούν ο αετοί.